Maud90's Journal, 15 April 2019

Ik kan je alleen maar heel veel succes wensen! 

Het belangrijkste is toch echt je grens trekken, ondanks dat jij denkt dat je je collega's tekort doet. Maar ook jij bent straks diegene die straks in huis zit met een burnout/depressie. En daar zit je denk ik niet op te wachten. Je geeft het nu al ze zelf aan. Dus zet jezelf op prioriteit 1. Ik spreek uit ervaring. Ik ging ook altijd maar door. Werk,kind,vrienden etc.. Maar trek voor jezelf echt die grens is mijn advies aan jou.. Sterkte en succes ☺️ 

En dan zal je zien dat het overeten ook minder wordt. Je hebt dan nml rust in je hoofd en die veroorzaakt op dit moment chaos, en die vul je nu op met verkeerd eten denk ik.. Pak je rust... En denk even aan jezelf.  

Heel Herkenbaar. Vanaf nu besluiten om voor niets, of niemand te eten!!! Het werk werk laten zijn, en net zoals je collega's afstand kunnen nemen. Voor jezelf kiezen. (Dit is denk ik stiekem al wat je weet 😏) Succes. 

Jij bent niet in je uppie verantwoordelijk voor alles. Zorg eerst voor jezelf, dàn pas kun je voor anderen zorgen. 

Zorg voor zoveel mogelijk ontspanning om de stress te compenseren. Ook al ben je ‘s avonds waarschijnlijk doodop; ga een rondje lopen of fietsen, lees een boek, ga breien, haken, schilderen, ga in bad, naar de sauna of wat jou dan ook maar blij maakt. Misschien is zelfs een weekje verlof juist even nodig om alles van je af te schudden. Kom je er zelf niet uit vraag dan hulp bij je huisarts. In een burn-out raken wil je echt niet. Ik ben zelf net een beetje herstellende. Pas goed op je zelf! Een ander kan namelijk niet voor jou bepalen waar je grenzen liggen. 😘 

Bedankt voor de lieve reacties! Ik ga toch weer op zoek naar een manier om mezelf niet weg te cijferen.  

Hi Maud, Ik heb zelf bijna 2 geleden een burn-out gehad, (gelukkig gaat het nu weer goed) maar ben door de burn-out klachten (en in combinatie met gestopt met roken) heel veel aangekomen; het is niet alleen de stress... maar het lichaam is zo moe, dat het continu om eten vraagt, tenminste, in mijn geval... Het is pas beter gegaan toen ik echt rust genomen heb. Sterkte 

Het is toch echt belangrijk om duidelijk te maken aan je collega’s en manager wat normaal is qua werk. Als er echt een tekort is aan mensen om het benodigde werk te doen wat gevraagd wordt, dan is dat NIET jouw verantwoordelijkheid om in je eentje op te lossen. Stel je grenzen en geef veelvuldig aan dat er meer mensen nodig zijn. Doe het belangrijkste/urgentste eerst. En als de tijd redelijk gezien gewoon op is, dan moet je toch echt de houding van morgen ben je de eerste aannemen. Jouw manager heeft weinig recht van spreken als hij/zij nog meer gaat verlangen dan wat redelijk is. Ik weet uit eigen ervaring dat het moeilijk is, maar nog belangrijker is dat je voor jezelf opkomt en geen slaaf wordt. 

Klinkt als mijn baan in de zorg....super lastig. Ook ik heb problemen met mijn grenzen aangeven niet zo zeer omdat ik dat niet doe/kan maar meer de reactie erop van collega,s 🤪 Belangrijk om het toch wel te doen, voor jezelf en je lijf. Wanneer een burnout daadwerkelijk dreigt zou een stapje terug niet eens raar zijn...want die wil je niet echt krijgen. Probeer reëel te kijken naar je eten , misschien is gericht afvallen niet het juiste moment. Maar gezondere keuzes maken wel waardoor je uiteindelijk ook zult afvallen en als je lekkerder in je vel zit het afvallen gemakkelijk kunt oppakken. Heel veel sterkte ❤️ 

Verwar moeheid niet met honger. Eten geeft weer wat energie als je uitgeteld en lusteloos van je werk komt. Het lost alleen niets op... Kijk of er een activiteit is waar je wel energie van krijgt (goede film kijken, de tuin in, met vrienden gaan wandelen) en ga eerder naar bed. Wel met iets van banaan in de maag, dat zorgt voor een goede nachtrust..... 

Stop met blijven bikkelen. Door steeds maar door te gaan, houd je het probleem in stand. Durf terug te gaan naar wat je normaal deed en zeg tegen je leidinggevende dat hij voor de rest de hik kan krijgen. Personeelstekorten en weigerende systemen zijn het probleem van je werkgever, niet die van jou. En verder, blijf zo gezond mogelijk eten/leven, maar gun jezelf dat je jezelf af en toe mag verwennen, vanwege de situatie waarin je zit. Ga in je vrije tijd "iets" doen aan ontspannende beweging. Bij mij hielp het om iedere dag een uur te wandelen. Probleem door back to basics te gaan je voeten weer op de grond te krijgen. Wissel rust en inspanning goed af. Dit hielp voor mij. 

Ik werk ook in de zorg en heb de pech dat ik een collega in een buurteam naast me heb die zelfs in haar vakanties gewoon bereikbaar is en hooguit zaken die ze niet op afstand kan doen delegeert. Daardoor vind ik het lastiger om zelf wel “normale” werktijden aan te houden. Afgelopen dinsdag m’n manager gemeld dat ze toch echt moet gaan zorgen voor waarneming tijdens mijn vakantie. Door vertrek van mijn directe collega per 1 juli en zwangerschapsverlof van de ander sta ik alleen en zouden al mijn taken bij m’n andere collega komen die ook alleen staat. M’n manager was er even stil van 🙈 

Vind jezelf eerst terug! neem een time out op je werk. bespreek dit met je collega's. straks ga je door een ben je er nog erger aan toe. pas als de rust er is kom je toe aan afvallen. sterkte.  

Je hebt het over je ‘collega’s niet in de steek laten’. Maar nu laat je jezelf in de steek. En uiteindelijk hen ook. Vraag jezelf af ‘als ik zo doorga, hoe gaat het dan over 5 jaar met me? En over 10 jaar?’ En daarna: ‘wat als ik nou anders ga leven, mezelf prioriteit geef. Hoe gaat het over 5 en 10 jaar dan met me?’ Maak jezelf weer prioriteit!! 

Werk houdt nooit op.. Hopelijk vind je de juiste balans.