Hoi, ik weet nog dat je vertelde dat je zoon uit huis ging. Gaat het goed met hem? Mijn schoondochter heeft een zoon van 12, die is autistisch en gaat na de Pinksteren uit huis, dwz een instelling die hem gaan observeren. Het geeft waarschijnlijk rust , maar het is ook spannend voor ze.
23 May 20 by member: annemiek rembil
|
Aw wat lief dat je dat nog weet 😘
Ja het gaat goed met hem...het pleeggezin is streng/consequent voor hem... een stukje vreemde ogen dwingen... maar ook de ruimte om het huis het het vele fietsen naar school (in gewone tijden 10km heen en 10 terug) doen hem erg goed.
In het begin was ik vooral erg moe. 1x per 4 weken een weekend thuis was al bijna teveel voor me.
Maar gaandeweg is er meer rust gekomen en ben ikzelf ook meer tot rust gekomen. Ip is het nog steeds 1x per 4 weken, maar 2 weken terug was hij er ook met moederdag.
23 May 20 by member: TMBoonstra
|
Oké, ik dacht dat hij in een instelling was?
23 May 20 by member: annemiek rembil
|
2 weken daarvoor was het een gewoon vrij weekend... dus afgelopen tijd was hij er om de week. ... máár daarentegen.. de eerste 4 weken van de coronacrisis hebben we hem helemaal niet live gezien omdat we in zelf quarantaine zaten..
Al met al gaat het goed, maar ik merk wel dat een weekend lang genoeg is...van beide kanten.
Hij neemt echt veel ruimte in.. fysiek (wow lange gast aan het worden) en verbaal (baard in de keel..geen flauw benul van hoe hard hij praat etc). De anderen zijn blij hem te zien, maar je merkt dat ze zich helemaal aanpassen
23 May 20 by member: TMBoonstra
|
Nee hij zit dus in een pleeggezin waar hij de jongste is ipv de oudste. En dat lijkt ook een bepaalde last van zijn schouders te nemen
23 May 20 by member: TMBoonstra
|
Spannend voor je schoondochter...en voor het kind zelf ook. Het is sms een noodzakelijke stap maar ook een onzekere... je wéét gewoon niet hoe dingen gaan lopen. En je kind loslaten op die leeftijd al is gewoon vet moeilijk...
Dat was ook een van de redenen dat mijn eetgedrag echt de verkeerde kant op ging...ik gebruikte vreten (en soms ook drinken, maar nooit meer dan 2) als een verdoving...
23 May 20 by member: TMBoonstra
|
Dat laatste snap ik goed. Mijn schoondochter herstelt van anorexia, hoop dat het goed blijft gaan. Heeft hij ook autisme? Haar zoon heeft 1 op 1 begeleiding nodig, vandaar dat hij ter observatie gaat om te kijken hoe ver ze kunnen met hem. Ze houden er wel ook rekening mee dat hij niet meer thuis komt wonen. Gelukkig is het dichtbij voor ze.
23 May 20 by member: annemiek rembil
|
Soms moet je uit 2 kwaden kiezen hè. En dan doen wat voor het kind beter is. Hij was de laatste tijd niet meer te handhaven thuis, ze deden op aanraden maar wat hij wilde. Niet te doen gewoon. Ik hoop dat ze nu rust krijgen. Mijn zoon is niet de vader maar is daar nu 2 jaar en ze hebben enorm hun best gedaan, maar soms redt je het als ouder niet meer....helaas. Fijn dat er dan een oplossing is.
23 May 20 by member: annemiek rembil
|
hij heeft idd autisme en ADHD en een laag IQ (80) En ondanks dat ik vind dat IQ geen echte graadmeter is/moet zijn, merk ik wel echt verschil tussen hem en zn broertje die nagenoeg dezelfde diagnose heeft, maar qua IQ een stuk hoger zit.
Although...karakter speelt ook heel erg mee.
Wij hebben jarenlang intensieve thuisbegeleiding gehad, maar icm de rest van het gezin was het niet te doen.
23 May 20 by member: TMBoonstra
|
Dat werd hun ook aangeboden, 24 per dag. Maar dat is idd niet te doen. Dan ben je gewoon constant met iemand erbij, en dan natuurlijk meerderen. En gedrag is een graadmeter, ook of de ouders het nog aankunnen. En dàt werd bij hun teveel. Wat fijn dat het nu met hem, én jullie goed gaat , ik zie bij hun hoe moeizaam het ging en hoe radeloos en afgepeigerd ze zijn.
23 May 20 by member: annemiek rembil
|
we hadden (gelukkig) niet 24 u per dag begeleiding...maar daar ging het wel heen en daarvan heb ik gezegd..nee doen we niet. Dan heb ik helemaal geen prive leven meer.
we hadden wel elke ochtend bij het ontbijt/opstaan hulp zodat hij zijn 1 op 1 begeleiding en kon ik de anderen helpen
23 May 20 by member: TMBoonstra
|
Wat een geregel allemaal is dat geweest. Je hebt 4 kinderen dacht ik? Dan heb je nu iig meer ruimte voor de anderen. 💋
23 May 20 by member: annemiek rembil
|
5 kinderen in totaal ;) Oudste zoon is 14, dan een jongens 2ling van 13 (ADHD en ADD/PDD nos), dochter van 11 (ADD) en dochter van 7 (nog geen diagnose maar past perfect in dit gezin XD)
24 May 20 by member: TMBoonstra
|
Ojee , allemaal met “rugzakje” , mag ik dat zo zeggen? Mijn schoondochter is ergens ook bang als ze met mijn zoon kinderen krijgt, dat ook zo is. Maar , ehh, petje af voor jou 👍❣️
24 May 20 by member: annemiek rembil
|
:) allemaal idd een bijzondere gebruiksaanwijzing...maar ach, ze hebben gewoon de pech om dubbel erfelijk belast te zijn ;)
Zelf was ik al 28 toen ik pas de diagnose kreeg...Altijd zelf moeten aanmodderen.
Heb wel eens tegen mijn kinderen gezegd dat ze gezegd dat ze geluk hebben dat ze het nu al weten....dat er ruimte is voor hun 'anderszijn' en dat ze mee mogen liften op alle kennis die ik door schade en schande opgedaan heb
24 May 20 by member: TMBoonstra
|
24 May 20 by member: annemiek rembil
|